Mijn bezoek aan Colorado stond in het teken van bergbeklimmingen, het WK voetbal en Obama.

Ik kwam aan bij mijn couchsurfadres in Boulder, aan de voet van de Rocky Mountains bij Denver. In Colorado is marihuana gelegaliseerd, en dat was hier goed te merken. Wel erg vriendelijke jongeren van een jaar of 20, twee jongens en twee meisjes. En het leuke aan deze couchsurflocatie is dat ze zoveel mensen kwijt kunnen, dat er ook 3 andere couchsurfers waren. Één daarvan was ook net aangekomen, Ron. Hij is een Israëliër van 23. De andere twee, Amerikaanse couchsurfers, waren niet thuis. Daarop besloten Ron en ik om wat te eten en we kwamen uit bij een noedelsrestaurant. We legden hier uit dat we net die dag waren aangekomen. De jonge kerel achter de balie bood vervolgens aan om de kosten op zich te nemen. Wij waren nogal verbaasd. Hij vroeg ons of we als dank iets goeds konden doen voor iemand anders. Het deed me denken aan “pay as you feel” van Albuquerque, maar dan nog een stapje verder. Mensen zijn hier echt te vriendelijk. Sowieso komen de mensen in Colorado heel vriendelijk, open en oprecht over.
Vervolgens hebben we de bus richting het centrum genomen. Op een bepaalde plek in het centrum is altijd een straatoptreden gaande, ontdekten we. Elke keer dat we er langsliepen was er wel iets gaande. Vaak circusachtige optredens, maar het meest indrukwekkend was David the Zipcode Man. Hij had een heel goed geheugen en wist vaak postcodes uit het publiek te koppelen aan steden en staten. Ook buitenlandse postcodes probeerde hij, soms succesvol maar niet altijd. Ik moest natuurlijk ook even mijn postcode uitproberen. Hij had wel wat moeite om te bepalen dat ik uit Nederland kwam, ik werd weer eens voor Scandinaviër aangezien. Ik had zelfs mijn oranje Holland T-shirt aan, dus dat was niet zo sterk. Maar toen hij eenmaal wist dat ik Nederlander was, zei hij The Hague. En dat is toch wel een behoorlijke goede treffer. Daarna zei hij Harlem, wat helaas wat minder goed is, maar toch was ik onder de indruk.
Op het laatst grapte hij dat hij de naam van iemand kon bepalen aan de hand van een telefoonnummer. Met een jonge vrouw uit het publiek probeerde hij dit uit, en hij had het in een keer goed: Jessica. Hij zei zelf dat het geluk was, maar het was wel grappig en de jonge vrouw was geschokt.

De volgende dag zijn we met zijn drieën gaan bergbeklimmen, couchsurfer David ging nu ook mee. De vierde couchsurfer zette ons af aan de voet van de berg met zijn auto, maar zag het niet zitten om mee te gaan.
Het was een mooie, maar warme beklimming. Prachtig uitzicht, en een mooi rotsachtig pad. Wel vaak schaduw van bomen. Bovenop de berg konden we niet helemaal naar de top, dan had je echte klimuitrusting nodig. Na een tijdje kwamen er twee touwen uit de lucht gevallen, even later volgde een klimmer via de touwen. Een schitterende wandeling, het was de populaire Chautauqua trail.

Dinsdag zijn Ron en ik nog andere bergen gaan beklimmen. Deze keer waren het wat rode rotsen en beklommen we daadwerkelijk de top van een berg, Mt. Sanitas. Halverwege had Ron zijn hangmat nog opgehangen en muziek van Jack Johnson aangezet. Het was een mooie klim, en minder heet dan de dag ervoor.
Hierna zijn we in een bar Duitsland tegen Brazilië wezen kijken. Een verbazingwekkende wedstrijd.
Daarna heb ik de bus naar Denver genomen, daar had ik een AirBnB geregeld.
De hosts zijn een verloofd stel met twee honden. Ik was hun eerste gast, ze hadden de nacht voor mijn boeking de kamer online gezet. Ze waren extreem behulpzaam en vriendelijk. Zij werkt als dokter in een ziekenhuis, hij is op zoek naar een baan. Ze woonden hiervoor in Dallas en zijn van plan een jaar in Denver te wonen.
‘s Avonds ben ik voor de variatie naar de bioscoop gegaan, in een vrijwel lege zaal en de prijs van het kaartje (8 euro) was in tegenstelling tot veel andere uitgaven in Amerika best redelijk.

De dag erna heb ik nieuwe schoenen gekocht in de winkelstraat. Één van mijn schoenen had een kapotte zool. In Texas zat er al een gat in, en door de beklimmingen was het helemaal gaan uitscheuren. Het was nog wel te belopen, maar het einde was duidelijk in zicht. De andere schoen was nog wel in goeie staat, het was echt doordat er iets in mijn zool geprikt had dat het helemaal was uitgescheurd. Ik vond al gauw een winkel met goeie prijzen en voor 30 dollar vond ik goeie schoenen met stalen neus.
Ik heb een tijdje straatpiano gespeeld. Al vlogen er wel regelmatig helicopters laag over boven het centrum, het publiek dat bestond uit één jonge vrouw was toch enthousiast. Ik heb haar gevraagd een paar foto’s te maken van het miniconcertje. Zie het fotogrid.
In de ochtend had ik al wegafzettingen gezien, maar ik was niet heel erg onder de indruk. In Albuquerque was er een begrafenisstoet van een rijke Mexicaanse familie met politie-escort, dus dit kon ook van alles zijn. De helicopters vielen wel op. Even later zag ik een menigte staan langs dranghekken, en vermoedde dat er wel iets aan de hand moest zijn. Bij navraag bleek dat Obama in Denver op bezoek was. Hij bezocht onder andere de gouverneur in zijn poolbar de avond ervoor en was nu naar het schijnt in het hotel aanwezig. Ik zag één van de presidentiële limo’s The Beast al buiten staan. Het scheen dat er in de tent voor het hotel een andere stond. Verder was er een flink aantal motoragenten en beveiliging aanwezig. Dus toch maar even afwachten wat er ging gebeuren. Ruim een uur later ging het eindelijk gebeuren. Ik werd nog gescand op wapens en een agent ( vermoedelijk secret service) babbelde wat met het publiek in de buurt.
Zoals te verwachten was er verder niet veel te zien van Obama zelf op deze locatie omringt door hoogbouw. Hij zat inderdaad in de tweede limo toen die de tent uit kwam, en ik kon nog net een wazige foto van hem maken. Toch was het grappig om zo dichtbij geweest te zijn en de hele toestand eromheen van zo dichtbij te zien. Inclusief agenten met honden, een agent met een kijker, secret service en protesterende mensen – tegen boringen en pijpleidingen.
Na afloop liep ik twee Nederlanders uit Wezep tegen het lijf, die heel toevallig net langs kwamen gelopen toen het presidentiële circus begon. Later kwamen we ook nog een man uit Brugge tegen met zoon en dochter, die de wedstrijd ook wilden zien. De Nederlanders gingen de wedstrijd kijken in the Tilted Kilt. Ik had al wat vooronderzoek gedaan naar sportsbars, en deze stond bekend om de Schots geklede dames met weinig verhullende kleding. Ik besloot me bij dit vriendelijke echtpaar te voegen en de wedstrijd Nederland tegen Argentinië samen te kijken. Het was erg gezellig, al was het einde natuurlijk jammer.
‘s Avonds heb ik thuis met mijn AirBnB hosts nog wat nageborreld en het vervolg van mijn reis voorbereid.

Donderdag nam ik de trein naar San Francisco, die schijnbaar heel mooi uitzicht geeft over onder andere de Rocky Mountains en de Sierra Nevada. Ik had van te voren al wel gelezen dat deze trein die één keer per etmaal uit Chicago richting San Francisco vertrekt, bekend staat om fikse vertragingen. In dit geval klopte dat helemaal. ‘s Ochtends kreeg ik al een mail over ruim 3 uur vertraging, uiteindelijk bleek het zo’n 5 uur vertraging te zijn. Je kan zeggen dat 5 uur vertraging op een reisduur (voor mij) van meer dan 30 uur wel meevalt, maar het is inderdaad niet gek dat vrijwel niemand per trein reist. Wel is de trein comfortabel met veel beenruimte, ruime stoelen, een panoramawagon en eetgelegenheden. Hierdoor een stuk prettiger beter dan de bussen.

De reis was inderdaad prachtig, vooral de eerste dag door de Rocky Mountains. Door temperatuurschommelingen en getriggerde rotsdetectors moest soms stapvoets gereden worden, maar het gaf niet want het uitzicht in Colorado was echt verbluffend. Alsof je door een levend schilderij rijdt, met rivieren, beboste bergen en prachtige rotsformaties. Wanneer je echt door een klif rijdt, is de panoramawagon echt ideaal: je krijgt dan veel meer de grootsheid van alles om je heen mee dan vanuit een normaal raam.
De trein rijdt door Colorado, Utah, Nevada en Californië. Utah werd doorsneden gedurende de nacht, dus daar heb ik niet veel van meegekregen. Nevada is woestijnachtig met gebergtes en vlaktes. Californië was weer prachtig. Het was mooi om de overgangen in het landschap te zien.
Ter compensatie voor de vertraging kregen we wat restjes voorgeschoteld als kleine maaltijd en nog wat kleine snacks werden uitgedeeld. Het was maar goed dat ik behalve de Amtrakbus naar het centrum van San Francisco geen aansluitingen had, want die had ik flink gemist.
Dit was niet de snelste manier om 1400 mijl (2200+ km) af te leggen, eerder de langzaamste, maar het was een fijne variatie op de Greyhoundbussen en ik heb meteen een mooie portie landschap kijken gehad. Ter vergelijking: van Amsterdam rijd je in 1400 mijl naar Boekarest (Roemenië) of Talinn (Estland).

Ik heb de hele reis getrackt met mijn mobiel. Helaas was er geen WiFi dus kon ik het niet realtime naar mijn website streamen. Ik zal later de gps route aan de trackerpagina toevoegen.

In San Francisco verblijf ik zes nachten in een hotel. Precieze reisplannen daarna heb ik nog niet. Eerste indruk is zeer goed van San Fran, het lijkt mij een heel boeiende stad om te verkennen. Een beetje hetzelfde gevoel als wat ik bij aankomst in New Orleans had, en dat zegt wel wat.