New York, New York! De start van mijn reis door de Verenigde Staten.
Dinsdagavond kwam ik met een Boeing 747 van KLM aan op JFK airport. Reizen met KLM blijft erg prettig, het entertainmentsysteem heeft een ruime keuze aan films en muziek en het eten aan boord is kwalitatief erg goed. Ter info: ik heb The Grand Budapest hotel en The Hunger Games 2 gekeken, en de maaltijd bestond o.a. uit kip-mosterd met gebakken aardappeltjes. En dat terwijl ik me meen te herinneren dat onder de lagere druk je smaak minder gevoelig is en dat dit de reden is waarom maaltijden op hoogte altijd minder lekker zijn. Ook de wijn beviel goed (sinds vrijdag weet ik hoe je dit goed kan proeven). Al met al was het een lange reis, en ook op JFK duurde het wel even voor je door de douane was.
Mijn NYC hostel bevindt zich in East Harlem. Op zich is het prima al denk ik dat Couchsurfing toch wel prettiger gaat zijn als je zoveel overnachtingen gaat maken. Dinsdagavond heb ik een noordelijk rondje Central Park gedaan en rond 5.00 Nederlandse tijd ben ik gaan slapen. Zo heb ik toch al een beetje de skyline van New York kunnen zien bij nacht.
Woensdagochtend ben ik al vrij vroeg richting Ground Zero gegaan. Het weer leek nog niet zo geweldig dus het leek me goed te beginnen met een museum. Het 9/11 museum is onlangs pas opengaan, en bevindt zich tussen de herdenkingsplekken van de Twin Towers in. Ik vond het erg indrukwekkend. 9/11 is natuurlijk een ramp geweest van onbegrijpelijke omvang die ik toentertijd nog niet zo goed kon bevatten. Maar juist de grootsheid van de ramp maakt het eigenlijk nog steeds onmogelijk goed om te doorgronden. Het museum toont allerlei resten van de gebouwen, de brandweerwagens, etcetera. Zeker de moeite waard. Maar het meest aangrijpende vond ik gek genoeg een memo die een man thuis had gevonden van zijn vrouw, die schreef ‘ik hoop dat je niet in het WTC zat (…)’ De man zat wel in het WTC, maar was gered door de hulpdiensten. Het zijn dit soort objecten die het persoonlijke leed van zoveel mensen tastbaar maken.
Een ander simpel voorbeeld kwam ik tegen bij de namen van de overlevenden. Bij een naam stond ‘(…) en haar ongeboren kind’. Dat soort teksten prikkelen mijn fantasie. Waarschijnlijk was deze vrouw (met haar man) hoopvol in verwachting van haar kind, en heeft deze ramp ongelooflijk veel levens op zo’n manier verwoest. Het zijn de kleine dingen die dit inzichtelijk maken. Maar ook in bredere context maakt het museum indruk: Amerika heeft echt een flinke klap in het gezicht gekregen die dag, met vier kapingen in zeer korte tijd en een hoop onrust en onwetendheid.
Hierna was het tijd voor iets luchtigers: ik nam de Staten Island Ferry om Manhattan en het Vrijheidsbeeld van een afstandje te kunnen zien.
Daarna ben ik via wat street performers bij de Brooklyn Bridge richting High Line gelopen. Dat is een oude metrolijn boven straatniveau die is omgetoverd tot trendy stadspark, met straatartiesten, diverse hippe verkooppunten van (gezonde) drank en eten, en bovenal heel leuk vormgegeven stadspark, met diverse hints naar de vorige functie van het geheel en een originele invulling van bankjes, fonteintjes, en hierbij ook een aantal gebouwen doorkruisend. Zeker een must-see.
Het is nog even wennen aan de andere kant van de oceaan, maar tot nu toe maakt “Murrica” een goede eerste indruk!