Zes nachten in een hotelletje San Francisco. Dat leek me een goed idee om even bij te komen en rustig deze door ieder aanbevolen stad te kunnen verkennen.

Het bleek een goed idee. Het klimaat in San Francisco is veruit het koelst wat ik tot nu toe in de V.S. heb meegemaakt. En dat was wel even lekker.

Ik heb gedurende de vijf dagen hier op mijn gemak de verschillende buurten van San Francisco verkend. Mijn hotel was in SoMa, een centraal district van SanFran met wat musea en eetgelegenheden. Wel heel veel zwervers hier, sowieso valt het me op dat er erg veel daklozen zijn hier, het lijken er meer dan in New York. Helaas was het belangrijkste museum voor kunst gesloten vanwege een verbouwing.
Een andere buurt was Chinatown. Een van de weinige chinatowns in de V.S., maar waarschijnlijk een van de grootste. Het valt op hoeveel Aziaten je wel niet ziet in de stad, en in plaats van Engels en Spaans, wat ik tot nu altijd meemaakte, wordt veel hier aangeduid in het Engels en het Chinees.
Dan was er Fisherman’s Warf. Het havengebied is erg toeristisch en vooral interessant als je een rondvaart doet. Dat heb ik niet gedaan. Wel heb ik bij het keerpunt van de tram een tijdje geluisterd naar Bryce Mulholland, een gitaarspeler met baard en zonnebril die op een knappe manier een aantal popnummers vertolkte met bijzonder goed gitaarspel.
Haight werd me aanbevolen door een makelaar uit Albuquerque, die ik op straat sprak tijdens mijn ontbijt, een burrito. Het is het hippiedistrict met muziekwinkels, kleurrijke hippiekledingwinkels, smoke shops en gekke barretjes. Persoonlijk hoogtepunt vond ik toch wel een sokkenwinkel, dat soort nichewinkels zijn altijd geinig om te zien en het assortiment was uitgebreid.
Fillmore/Japantown viel een beetje tegen. Wel een aardig district met lichtelijk high society en veel uitgaansgelegenheden, wat maar de profilering als jazz-district vond ik een beetje misplaatst. Japans was het wel met karaoke en sushibars.

Uiteraard ben ik de eerste dag naar de Golden Gate Bridge gelopen. Ook heb ik een keer de Twin Peaks bedwongen, een dubbele hoge heuveltop in het midden van de stad. Het uitzicht was schitterend, al was het wel redelijk bewolkt. Maar je overzag de halve stad in één oogopslag. Daarnaast heb ik een metro genomen naar Ocean Beach, wat me erg deed denken aan het Nederlandse strand, met een erg frisse zilte zeelucht en wat duinlandschap met fietsers. In het Golden State Park staan zelfs twee (Nederlandse) windmolens om het Hollandse plaatje compleet te maken. Ja, er zijn genoeg parallelen te trekken met Nederland in SanFran.

Dan was er nog de techindustrie, wat natuurlijk niet mocht ontbreken. In Sillicon Valley – buiten SanFran – zit Tesla, Microsoft, Apple, Google, Facebook, enzovoort. Maar zonder auto is het niet heel goed te bereiken en bovendien kom je nergens in zonder contact die je kan rondleiden. Ik had al gelezen dat het van de buitenkant niet echt de moeite waard is. In San Francisco zelf zit Mozilla (van browser Firefox), Twitter, Uber (zelfstandige taxichauffeurs) en AirBnB (zelfstandige vakantiekamerverhuurders). Die laatste gebruik ik zelf veelvuldig gedurende mijn reis. Ook hier geldt dat je er moeilijk kunt binnenkomen zonder contact, en er van buiten niet veel te zien is, maar je komt ze al gauw tegen als je rondloopt in SanFran. Behalve AirBnB, dan. Ik had al zoveel techbedrijven uitgezocht dat ik pas de laatste nacht hier aan dacht, terwijl het bedrijf een significante rol speelt in mijn reis tot nu toe, met drie AirBnB-adressen die ik heb bezocht tot nu toe, en erg goed bevallen waren. Het bleek een mooie vondst: een kwartiertje lopen vanaf mijn hotel en sinds een jaar zitten ze in een groot gerenoveerd oud pand. Bovendien is het een minder grote naam in de industrie in vergelijking met de echte toppers. De beveiliging zou dus best wel eens minder streng kunnen zijn, was mijn gedachte. Na een vroeg ontbijt in mijn hotel ben ik daarom naar het hoofdkantoor gelopen. Ik dacht dat er rond die tijd genoeg mensen naar binnen zouden gaan en ik daardoor niet zo op zou vallen. Ik kleedde me als een could-be werknemer, met lange spijkerbroek, hippe donkerblauwe sweater en bril. En mijn grote fotocamera liet ik thuis om niet te veel op te vallen, ik heb enkel mijn mobiel gebruikt voor foto’s. Echt mooie foto’s zijn overigens op het internet wel te vinden, mocht je geïnteresseerd zijn.
Het bleek een goede zet: onderweg ernaartoe liep ik achter een hipstermannetje met een AirBnB-button op zijn rugtasje, dus ik besloot hem te volgen en te zien waar ik zou eindigen. Het bleek een goeie methode te zijn, want het was iemand die werkt bij AirBnB in Dublin en op bezoek was op het hoofdkantoor voor de eerste dag. Op deze manier kwam ik in de lift terecht (beveiligd met pas) en kwam ik uit in het hoofdkantoor op de vierde verdieping. Wat ik had gelezen van te voren, is dat de vergaderzalen kopieën waren van daadwerkelijke AirBnB-kamers. Op afstand kon ik dit inderdaad zien, je kon iemand op een comfortabele bank zien zitten in een soort huiskamer.
Mijn eerste stop was de w.c. en dat bleek een soort Colorado-thema te hebben, met schilderingen van een bebost berglandschap, en met een boomstam en een wasbeer als objecten in de kamer zelf.
Verder was er een soort expositie over het nieuwe logo te zien van AirBnB. Achteraf zou ik er pas achterkomen dat het logo net die dag ervoor gelanceerd was. Het type mensen dat er rondliep waren type young professional, nerdy hipster. Mensen groeten je vriendelijk en volgens mij is de bedrijscultuur erg prettig en informeel, zoals overal in de Valley. Er was een muur te zien met houten uitsteeksels met daarop polaroids van (vermoedelijk) werknemers. Ook ving ik op dat alle (nieuwe) werknemers het nieuwe logo met een kwast op een tweetal doeken mochten schilderen, er stond een stellage voor de kantine.
De kantine leek verder niet een bijzonder thema te hebben. Als ik nog verder wilde moest ik door een deur met pasbeveiliging. In principe geen probleem met zoveel mensen die naar binnen gaan, maar ik wist niet zeker of ik makkelijk naar buiten zou kunnen. Ik had zelfs nog een ultieme kans om ergens naar binnen te gaan toen ik de deur openhield voor een dame met haar handen vol spullen, maar het zag er niet zo boeiend uit van binnen. De overkant, met de meeting rooms zag er een stuk uitnodigender uit, maar die de meeting rooms zelf zijn ook beveiligd. Dus hier hield het op. Achteraf heb ik wel een beetje spijt, want ik had me vast nog wel verder naar binnen kunnen gaan zonder problemen. Niemand had vragen gesteld en ik viel niet zo op. Maar ik had niet eindeloos de tijd, want ik moest nog uitchecken uit het hostel. Als souvenir heb ik twee ansichtkaarten meegenomen. Het was een mooi begin van de dag.

San Francisco was denk ik wel een van mijn favoriete steden tot nu toe, samen met New Orleans. Prettige stad, mooi heuvelachtig met mooie gebouwen en leuke trammetjes, fijne mensen en een lekker klimaat. En lekker internationaal natuurlijk. Minpunt vond ik wel de hoeveelheid zwervers.

Vervolgens heb ik een goedkope shuttlebus genomen naar Hollywood, Los Angeles. In de bus al wat leuke mensen ontmoet. Een daarvan was een biologiestudente Eva die naast me zat in de bus. Een vriend van haar komt dit weekend naar L.A. met zijn zus, dus we kunnen misschien met zijn vieren wat ondernemen. Verder woont Irene in de buurt, die ik heb ontmoet tijdens mijn Rusland-trip. Zij woont in Orange county.
In de bus ontmoette ik ook een Chinese jongen die Aerospace Engineering studeert in Singapore. Het nieuws van de vliegramp in Oekraïne was nog vers dus we hebben nog gespeculeerd over wat er gebeurd kon zijn.

Zondag vlieg ik naar Portland, een slaapplek heb ik nog niet kunnen regelen en ik heb weer eens een lichte creditcardcrisis. Daarna trek ik door naar Seattle met de bus. Vervolgens neem ik waarschijnlijk een veerboot naar Victoria, Canada. Daar is Derek op dat moment, een tweede generatie neef van mijn leeftijd. Er zijn wat mooie ontwikkelingen gaande rond mijn verblijf in Canada, maar daarover later meer.