Op vrijdagavond kwam ik aan in Beaumont, Texas. Hier wachtte John Vandenberg (58), een neef van mijn vader, mij al op. Hij is ruim dertig jaar geleden in de V.S. gaan wonen.

Dit bericht komt misschien een beetje over als een lange opsomming van wat ik gedaan heb, en dat is het dan ook. Vergeet niet onder “fotogrid” te kijken, daar kun je altijd een selectie van foto’s terugvinden. Dit is het verhaal achter de foto’s.

John nam me bij aankomst mee naar zijn “adopted mother”, die een heerlijke Texaanse maaltijd had klaargemaakt. Ze schotelde ons onder andere meat loaf, corn bread met BBQ-saus voor. Als toetje had ze bananenpudding met koekjes gemaakt. Dit was een mooi voorbeeld van Texaanse vriendelijkheid en gastvrijheid. En de maaltijd was echt heerlijk.
Het bleek ook al gauw dat John een handige man is, die overal dingen die kapot zijn weer werkend krijgt. Ook hier ging hij meteen aan de slag om wat dingen te repareren.
Op de weg naar huis gingen we nog wat boodschappen doen. Het was al laat, maar de Walmart is 24/7 open. Dit was mijn eerste ervaring met Walmart, en het deed me nog het meest aan de Makro denken. Wat wel echt bizar is, is dat je allerlei (zware) wapens kan kopen in de Walmart hier. Welcome to Texas!
‘s Avonds kwamen we aan bij Johns huis. Hij woont op zichzelf met zijn hond, geiten en kippen. Hij is gescheiden van zijn vrouw en heeft een dochter, beiden woonden nu in een ander dorp in Texas.

Zaterdag nam hij me meer naar het postkantoor wat hij beheert in zijn dorp. John werkt al tientallen jaren voor de US Postal Service, oorspronkelijk vooral als sorteerder en aan de ICT, nu meer als leidinggevende. Verder bezoekt John vrijwillig voor de kerk regelmatig gevangenissen om mensen te bekeren en op het rechte pad te brengen.
‘s Middags heb ik met een geweer en een shotgun op blikjes geschoten in de tuin, daarna zijn we met Johns collega van het postkantoor en haar zoon met een offroadwagentje de bossen in getrokken. Die zoon kent dit gebied erg goed, en weet verder ook hoe om te gaan met eventuele giftige slangen en ander wild. Deze hoek van Texas bestaat voornamelijk uit bos- en moerasgebied. Er leeft hier allerlei gevaarlijk wild, al zal je het meeste niet zo gauw tegenkomen. We zijn met het wagentje de bossen in gereden langs moerasgebieden en naar de rivier.

Zondagmorgen zijn we naar de kerkgemeenschap van de Barmhartige Samitariaan gegaan, met een dienst die alles bij elkaar zo’n drie uur duurde. De stijl is vrij losjes, kinderen zijn hier en daar tussen de stoelen in aan het spelen, en de voorganger bracht het publiek aan het lachen met zijn toegankelijke manier van spreken. Het hoogtepunt was nog wel een zeer uitgebreid monoloog over voedsel, waarmee het stereotype beeld van grote eters nog maar eens bevestigd werd. Verder was er veel meer interactie gaande met het publiek: uit het publiek kwamen regelmatig geklap en bemoedigende kreten. Ook was er aan het einde van de dienst de mogelijkheid voor mensen uit het publiek om de gemeenschap toe te spreken over wat hun bezighield. Overigens werd er niet uitgebreid meegezongen met de krachtige liederen, maar stond er een band op het podium met een aantal zangeressen die de liederen speelden. Zoals ook bij de preek was er wel voldoende bijval bij de liederen en de vertellingen uit de gemeenschap: mensen met armen in de lucht, mensen die kreten slaken.
Zondagmiddag zijn we bij Johns collega thuis wezen eten. Haar zoon had wat lekkers gebarbecued en zijn vriendin was er nu ook bij. Dit was Johns verjaardagsmaal, hij was maandag jarig. Daarna zijn we teruggereden naar huis, Johns dochter Victoria (22) was langskomen voor zijn verjaardag. Ze bleef niet heel lang. Ze studeert Engelse literatuur en hoopt later op een baan in een bibliotheek.

Maandag zijn we vrij vroeg richting het Space Center in Houston gereden. John had het al vaak genoeg gezien, dus hij zette me daar af. Het was erg cool om het oude Mission Control te mogen zien, waar de vele Apollomissies aangestuurd werden. Verder kon je een gigantische Saturn V-raket zien in een hangar, die gebruikt werden voor veel Apollomissies. Enorm indrukwekkend. Je kon ook een blik werpen in het trainingscentrum van NASA waar vele replica’s van ISS-capsules te vinden zijn, net zoals een Sojoez-capsule en daarnaast een menselijke robot die getest werd. De replica’s zijn natuurlijk niet zo echt als het oude Mission Control, maar het feit dat ze de voor trainingen gebruikt worden zegt wel iets over hoe realistisch ze zijn.
Hierna zijn John en ik naar Fry’s gegaan. Fry’s is een keten van electronicawinkels met ieder een eigen thema. Deze was in een overtuigend NASA-thema gestoken, zowel van buiten als van binnen.
Vervolgens zijn we richting Galvestone gereden, zeg maar het Scheveningen van Texas. Maar het was onrustig weer en er lag een enorme hoeveelheid zeewier op het strand, dus het was vrij rustig.
Daarna zijn we met de veerboot doorgereisd richting huis. Op de boot hebben we een groot aantal vlugge zeemeeuwen gevoerd. Veel huizen in deze omgeving zijn weggevaagd door eerdere overstromingen en nieuwgebouwde huizen zijn vaak op hoge poten gezet.

Dinsdag zijn we naar Lousiana gereden op zoek naar alligators in het moerasgebied. Heel mooi vlak gebied, het deed haast Nederlands aan. Wel wat irritante insecten die je belagen. Langs de weg lagen een aantal dode alligators, later zagen we ook een echte in het water drijven. Mensen waren hier aan het vissen naar krab. Lousiana is een staat die bekend staat om al het zeevoedsel.
Hier in de omgeving zijn veel raffinaderijen te vinden. Daarna zijn we naar Beaumont gereden, via het stadje Nederland. Er zijn wat Hollandse invloeden te ontdekken in Texas, en dit is er éên van. Inclusief een windmolen en een jaarlijks dansen-op-klompen-festival. In Beaumont heeft John me het postkantoor daar laten zien. Hij heeft daar meegeholpen aan de ICT-inrichting en ook heeft hij de opstelling van de apparatuur in CAD getekend. Het is een groot post(verwerkings)kantoor met veel sorteermachines en ook een machine vanwege de anthrax-dreiging destijds. Erg interessant om een aantal machines aan het werk gezien te hebben, en ook cool dat ze al best lang machines hebben die handschriften kunnen lezen.

John kon niet meer dagen vrij nemen de rest van de week, dus ik heb me grotendeels zelf vermaakt met het lezen van een boek en science-fictionfilms kijken. Woensdagavond zijn we weer naar de kerk geweest, deze keer ging de pastoor van de kerk zelf voor, zondag was hij bij een andere kerk geweest. Het was een kortere dienst met minder mensen, verder wel redelijk vergelijkbaar met zondag. Het thema deze keer was vriendelijkheid. En wat was een goed voorbeeld van vriendelijkheid? Nieuwe mensen verwelkomen in de kerk, en laat ik nou net zo iemand zijn. Nadat ik aangaf dat ik uit Nederland kwam, maakte de pastoor een grapje over het W.K. Hij riep iedereen op om mij te verwelkomen. En zo geschiedde: handschudden en hugs volgden na de dienst, plus persoonlijke anekdotes over hoe Jezus hun leven had veranderd. De pastoor nodigde John en mij uit om donderdag met hem te eten.

Het was interessant om te zien dat er best wat parallellen te vinden waren tussen Johns en mijn leven. John was een goeie gastheer en het is leuk om zo wat onbekende familie van mij ontmoet te hebben. En de Texaanse mentaliteit, van zelf dingen opknappen (hij heeft een eigen waterput, zonnepanelen, verbouwt zelf wat voedsel en verbrandt zijn eigen afval) was mooi om te zien. Ook doet John mee aan een radiogroep die actief wordt in geval van nood met uigevallen telefoonlijnen. En regelmatig moet er een slang gedood worden in het kippenhok, weliswaar niet giftige, maar toch even schrikken als me er zelf een ontdekt. Het is hier een gekke, bijzondere wereld in Texas. En het wordt tijd om een stuk door te trekken, richting het noorden.
Vrijdag wil ik een stuk gaan liften, want ik merk dat het hier over het algemeen best gemoedelijk is en dat liften wel te doen moet zijn. Ik ga liften naar studiegenoot Bastiaan in de buurt van Dallas. Ik hoop wel op redelijk weer, tot nu toe is het tropisch weer met vochtige en warme lucht en op zijn tijd flinke onweersbuien.